Są w życiu takie sytuacje, kiedy musimy polegać na bateriach do zasilania naszych przenośnych lub zdalnych urządzeń elektronicznych.
Najpopularniejszym typem akumulatorów, które można znaleźć w elektronice użytkowej, są baterie litowo-jonowe lub litowo-polimerowe, ponieważ są one bardziej przydatne niż wszystkie inne typy akumulatorów. Czy to mały power bank, laptop czy coś tak dużego jak nowy model Tesli, wszystko jest zasilane przez akumulator litowo-jonowy. Pomysł baterii litowo-jonowej został po raz pierwszy wymyślony w 1912 roku, ale mógł zostać wykonany dopiero w latach siedemdziesiątych XX wieku, a pierwsza nieładowalna bateria litowa została wprowadzona na rynki komercyjne. Później w latach 80-tych inżynierowie podjęli próbę wyprodukowania pierwszego akumulatora z litem jako materiałem anodowym i częściowo odnieśli sukces. Nie zauważyli, że tego typu baterie litowe były niestabilne podczas procesu ładowania i mogły spowodować zwarcie wewnątrz, powodując niekontrolowany wzrost temperatury. Później, po wielu badaniach, firma Sony wprowadziła zaawansowane akumulatory litowo-jonowe z nową chemią, która jest używana do dziś.
Jak sama nazwa wskazuje, baterie litowo-jonowe wykorzystują jony litu do wykonania zadania.
Lit jest bardzo lekkim metalem o dużej gęstości energii, dzięki tej właściwości bateria jest lekka i zapewnia wysoki prąd przy niewielkich rozmiarach. Gęstość energii to ilość energii, jaką można zmagazynować w jednostce objętości baterii, im wyższa gęstość energii, tym mniejsza będzie bateria. Pomimo przytłaczających właściwości litu metalicznego nie można go stosować jako elektrody bezpośrednio w akumulatorach, ponieważ lit jest wysoce niestabilny ze względu na swój charakter metalu. Dlatego używa się w akumulatorach jonów litu, które mają mniej więcej takie same właściwości jak lit metaliczny, ale są stosunkowo bezpieczniejsze w użyciu. Podobnie jak wszystkie akumulatory, akumulatory litowe mają również napięcie i pojemność. Nominalne napięcie znamionowe dla wszystkich ogniw litowych będzie wynosić 3,6 V, więc aby uzyskać wyższą specyfikację napięcia, musisz połączyć dwa lub więcej ogniw szeregowo, aby to osiągnąć.